Πρόσφατα, άκουσα μια συνάδελφο να
μιλάει για τις φιλικές σχέσεις που εξελίσσονται σε ερωτικές και ανέφερε ως
μειονέκτημα το γεγονός ότι ο ένας γνωρίζει το ερωτικό παρελθόν του άλλου. Αυτό με
έκανε να αναρωτηθώ, είναι όντως μειονέκτημα ή τόσο κακό για τη σχέση; Επίσης,
επικρατούν και κάποιες απόψεις που συνηγορούν στο περιορισμό του τι αποκαλύπτουμε
για τον εαυτό μας και τη προσωπική ιστορία μας σε μια νέα σχέση. Μερικοί μπορεί
να υποστηρίζουν ότι το παρελθόν είναι παρελθόν και δεν αφορά το παρόν και το
μέλλον. Ανήκει εκεί και δεν χρειάζεται να εμπλέκεται στο τώρα και δεν έχει κάποια
αξία να αποκαλυφθεί οδηγώντας έτσι σε συγκράτηση ως προς την αυτοαποκάλυψη.
Μπορεί μάλιστα να υποστηρίζεται ότι κάποιες από τις αποκαλύψεις μας μπορεί να
χρησιμοποιηθούν εναντίον μας στο μέλλον και αυτό αυξάνει την επιφυλακτικότητα και την
συγκράτηση. Για παράδειγμα, μπορεί να φοβάσαι να αποκαλύψεις ότι έχεις απιστήσει
στο παρελθόν για να μη θεωρήσει ο νέος σύντροφος ότι θα συμβεί και εδώ το ίδιο.
Επιπλέον ως προς αυτή τη τάση, οδηγεί και η αγωνία μας να γίνουμε αποδεκτοί και
αρεστοί από τον/τη νέο σύντροφο, με αποτέλεσμα να θέλουμε να παρουσιάσουμε μια
πιο εξιδανικευτική εικόνα του εαυτού μας, δείχνοντας τις καλές μας πλευρές, τις
ευχάριστες προσωπικές μας εμπειρίες, τα καλά μας χαρακτηριστικά και ίσως να
αφήνουμε απ’ έξω τις λιγότερο αποδεκτές εμπειρίες, τις άσχημες στιγμές που μπορεί
να έχουμε ζήσει, τις λεπτομέρειες της ζωής και της οικογένειάς μας που δεν
είναι τόσο ευχάριστες ή μπορεί να είναι και ντροπιαστικές. Μπορεί επίσης, να
φοβόμαστε ότι θα απορριφθούμε ή και ότι θα κατακριθούμε αν τα αποκαλύψουμε όλα
αυτά και ειδικά ξεκινώντας μια νέα σχέση ο φόβος της απόρριψης είναι μεγάλος.
Αλλά τι θα γίνει αν αποκαλυφθεί η
ωμή αλήθεια; Αυτός είμαι. Αυτή είμαι. Γιατί να κρύβομαι; Γιατί να παρουσιάσω τη
μισή αλήθεια ή κάτι άλλο από αυτό που είμαι; Πολλοί όταν προχωράει η σχέση, νιώθουν
ότι εξαπατήθηκαν. Λένε ότι άλλο έδειχνε στην αρχή και άλλο είναι τελικά. Αλλά
τι πιο όμορφο από το να δείχνεις αυτό που πραγματικά είσαι και να εκτιμάσαι και
να αγαπιέσαι για αυτό; Τι πιο ωραίο να αισθάνεσαι ο εαυτός σου μέσα στη σχέση
και να είσαι αποδεκτός για αυτό; Και τι πιο ουσιαστικός τρόπος να δένεσαι με
τον άλλον μέσα από το μοίρασμα; Το μοίρασμα είναι αυτό που μας δένει με τους άλλους.
Και αυτό το μοίρασμα περιλαμβάνει και τα εύκολα και τα δύσκολα. Περιλαμβάνει τις
ιστορίες μας, τις εμπειρίες μας, τους άλλους ανθρώπους που υπάρχουν ή έχουν
υπάρξει στη ζωή μας, τα καλά και κακά συναισθήματά μας, τους φόβους μας, τα όνειρα
μας, τις φιλοδοξίες μας, τις επιθυμίες μας, τα κατορθώματα μας, τις αξίες μας,
τις ανάγκες μας και όλη τη φιλοσοφία της ζωής μας. Λέγοντας όλα αυτά έρχεσαι
πιο κοντά με τον άλλον. Έτσι γνωρίζεστε και έτσι δένεστε. Όταν σε ακούει ο άλλος
και σε συναισθάνεται και σε καταλαβαίνει, τον νιώθεις πιο κοντά σου. Δεν λέω βέβαια,
να ξεκινάς μια νέα σχέση και να μιλάς συνεχώς για τις προηγούμενες αλλά ούτε να
κάνεις αναλυτική περιγραφή όλων των εμπειριών της ζωής σου. Κάποια από όλα αυτά
που περιλαμβάνονται παραπάνω στο μοίρασμα, γίνονται με τον καιρό. Εστιάζω κυρίως
στο να είμαστε ανοιχτοί και να μη ντρεπόμαστε για αυτό που είμαστε και αυτά που
θέλουμε. Γιατί όλα αυτά που έχουμε ζήσει, όλα αυτά μας έχουν κάνει αυτό που είμαστε
σήμερα.
Και αν δεν ανταποκριθεί έτσι; Αν μας κατακρίνει;
Αν δεν μας αποδεχτεί; Αν έχει διαφορετικές αντιλήψεις και φιλοσοφία; Τότε σας ρωτώ.
Θέλετε να είστε μαζί του; Θέλετε να είστε με έναν τέτοιο άνθρωπο; Το να μην δείξεις
ποιος είσαι, δεν σε προστατεύει. Αργά ή γρήγορα, θα το βρεις μπροστά σου, οπότε
ας είμαστε ειλικρινείς, αρχικά με τους εαυτούς μας και στη συνέχεια με τους άλλους.
Έτσι θα σεβαστούμε εμάς τους ίδιους αλλά και τη νέα μας σχέση.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου