Αποχαιρετώντας

Αποχαιρετώντας το καλοκαίρι συνήθως αισθανόμαστε μια μελαγχολία. Αποχαιρετάμε μια εποχή που έχουμε ταυτίσει με την ανεμελιά, την ξεκούραση, την καλοπέραση, την καλή διάθεση. Μια εποχή όπου μπορεί να είμαστε χαλαροί, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς τόσες πολλές υποχρεώσεις, όπου ταξιδεύουμε, κάνουμε βόλτες, περνάμε περισσότερο χρόνο με τους αγαπημένους μας, ευχαριστιόμαστε τη θάλασσα και τον ήλιο και πάρα πολλά άλλα αναλόγως πως οργανώνει ο καθένας τις διακοπές του. Αποχαιρετώντας όμως το καλοκαίρι και υποδεχόμενοι το φθινόπωρο, αυτή η μελαγχολία αρχίζει σιγά σιγά να αντικαθίσταται με όνειρα, στόχους, ενέργεια και όρεξη για τα νέα πράγματα που θα ακολουθήσουν. Ο Σεπτέμβρης είναι συνήθως ο μήνας όπου ξεκινάμε κάτι νέο. Νέα τάξη στο σχολείο, νέο έτος στο Πανεπιστήμιο, νέα επαγγελματική ή ακαδημαϊκή σεζόν, νέο χόμπι, νέο πρόγραμμα γυμναστικής κ.α. Και συνήθως το καλοκαίρι με την ανάσα που μας δίνει μας προετοιμάζει για αυτό το ξεκίνημα. Για μένα ο Σεπτέμβρης είναι κάτι σαν την αλλαγή του χρόνου. Κάνεις τον απολογισμό σου, αναπολείς τις ευχάριστες στιγμές, χαμογελάς, μελαγχολείς που πέρασε και έπειτα ανυπομονείς για τον καινούριο. Τον Σεπτέμβρη παίρνεις αποφάσεις όχι μόνο για το πρακτικό πρόγραμμα που θα τεθεί για όλο το χειμώνα αλλά και αποφάσεις για τον εσωτερικό σου κόσμο. Αποφάσεις που θα εξελίξουν και θα σε κάνουν να αισθάνεσαι καλύτερα, αποφάσεις για μια νέα έκδοση του εαυτού σου που θα περιλαμβάνει τις αλλαγές που θέλεις να κάνεις. Ο Σεπτέμβρης είναι κάτι σαν μια νέα αρχή. Και όπως λένε, κάθε αρχή και δύσκολη. Μπορεί αυτή η αλλαγή να είναι θεμιτή αλλά είναι δύσκολο να φύγεις από το βόλεμα και την ανεμελιά του «καλοκαιριού».

Σκεπτόμενη όμως ότι αποχαιρετώ το καλοκαίρι έρχονται στο μυαλό μου και οι υπόλοιποι αποχαιρετισμοί που έχω κάνει στη ζωή μου. Και όλοι οι αποχαιρετισμοί συνοδεύονται από λύπη για αυτό που αποχαιρετώ. Μπορεί να είναι ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, ένας φίλος, μια δουλειά, ένα σπίτι. Όλα αυτά είχαν αποτελέσει μέρος της ζωής μου και συνδέονται άρρητα μαζί μου. Συνδέονται με συναισθήματα, με αναμνήσεις, με εικόνες, με μυρωδιές. Έχω μεγαλώσει με αυτά τα οποία αποχαιρετώ και αποτελούν μέρος του εαυτού μου. Ξέρω όμως ότι παρόλο που τα αποχαιρετώ, θα υπάρχουν πάντα μέσα μου. Είναι μέρος του εαυτού μου και παρόλο που μπορεί να μην είμαι πια μαζί με κάποιον ή στην ίδια δουλειά ή στο ίδιο σπίτι, όλα αυτά θα είναι πάντα μαζί μου διότι αυτή που είμαι τώρα, έχει διαμορφωθεί από όλα αυτά. Και αυτό με παρηγορεί. Ότι παρόλο που τα αποχαιρετώ, στην ουσία, δεν τα χάνω. Αλλά τα παίρνω όλα μαζί μου και έτσι έχω περισσότερα εφόδια να υποδεχτώ το καινούριο. Αποχαιρετώντας κάτι παλιό, δίνεται χώρος σε κάτι καινούριο να έρθει. Καινούριες σχέσεις, καινούρια δουλειά, καινούριο σπίτι.

Οπότε παρόλο που μελαγχολείτε που έφυγε το καλοκαίρι, σκεφτείτε τις αλλαγές και τα νέα ξεκινήματα που θέλετε να κάνετε, σκεφτείτε το καινούριο που είναι να έρθει και με χαμόγελο, αισιοδοξία και όρεξη, υποδεχτείτε το φθινόπωρο. Κάθε εποχή έχει τη δική της χάρη. Και το φθινόπωρο έχει τη γλύκα του.