Αν . . .

Αν μπορείς να είσαι ατάραχος όταν τριγύρω οι άλλοι σ’ εσένα ρίχνουν το άδικο μέσα στην παραζάλη

Αν μπορείς όταν δισταγμούς για σε θα χουν εκείνοι να χεις στη δύναμή σου εσύ κρυφή εμπιστοσύνη

Αν μπορείς να σαι ακούραστος όταν προσμένεις κάτι, με ψέμα να μην απαντάς στων άλλων την απάτη, αν σε μισούν να μην μισείς και ας είσαι πληγωμένος, να μην είσαι ευκολόπιστος και ούτε πονηρεμένος

Αν μπορείς να ονειρεύεσαι και τα όνειρα να ορίζεις να σκέφτεσαι χωρίς τη ζωή στη σκέψη να χαρίζεις, το Θρίαμβο ή τον Όλεθρο που κάποτε θα σμίξεις

Αν υπομένεις τους κακούς ν’ ακούς που θα χαλούνε τα λόγια σου τ’ αληθινά κι άμυαλους θα πλανούνε

Αν ότι αγαπήσεις ρημάδι ν’ αντικρίσεις με χαλασμένα σύνεργα το έργο να ξαναφτιάξεις

Αν όσα πλούτη κέρδισες μπορείς να τα σωριάσεις σ’ ένα παιχνίδι τολμηρό να μην τα λογαριάσεις κι όταν χαθούν αχάλαστη να ‘ναι η ζωή για σένα χωρίς να παραπονεθείς ποτέ για τα χαμένα

Αν σκλάβα σου να χεις μπορείς στην πράξη την καρδιά σου, να βρεις το θάρρος που έμεινε πολύ καιρό μακριά σου

Αν στην καταστροφή μπορείς να χεις την γνώμη με άσειστη θέληση να λες «βάστα καρδιά μου ακόμη»

Αν μέσα στον όχλο να ‘σαι αγνός χωρίς να φεύγεις πέρα, να ‘σαι με τους τρανούς χωρίς να πάρει ο νους σου αέρα κι αν δεν μπορεί φίλος και εχθρός πίκρες να σε ποτίζει κι αν εκτιμάς κάθε άνθρωπο μονάχα όσο θα αξίζει κι αν τον γοργό καιρό μπορείς σωστά να τον μετρήσεις και μέσα τους θησαυρούς κάθε στιγμής να κλείσεις, όλα δικά σου γίνονται τότε σ’ αυτήν την πλάση και είσαι άντρας άξιος που κανείς δε θα σε ξεπεράσει. . .




Kippling . . .